Over de schrijver van deze site

Het begin….

Ik ben Bart en 11 jaar geleden gediagnosticeerd met ADHD / ADD. Dit was op mijn 27^e en ik vergeet dat moment nooit meer. Eindelijk begreep ik waarom ik vroeger niet meekon komen met de andere kinderen in de klas. Dat ik over heel veel dingen langer deed zoals lesstof opnemen had nu een verklaring. Het vaak boos en geïrriteerd zijn had nu dus een oorzaak . En waarom kon ik mij niet voor een paar minuten concentreren? Terwijl ik ook van leraren en werkgevers te horen kreeg dat ik juist uitzonderlijke prestaties kon leveren? Alles kreeg nu een plek en dat voelde in het begin fantastisch.

De diagnose was het keerpunt in mijn leven dacht ik op dat moment. Want nu wist ik wat “mijn probleem“ was en zou alles worden opgelost. Ik kreeg medicijnen voorgeschreven en een heel begeleidingstraject van GGZ. Ik zat op de universiteit en ik merkte dat leren mij nu gemakkelijker afging. Colleges volgen ging mij nu gemakkelijk af en ook een film zonder moeite uitkijken of een boek kunnen lezen was geen probleem meer.

Teleurstelling

Ik dacht dus dat het vanaf nu alleen maar beter zou gaan. Het leven zou mij nu eindelijk gaan toelachen. Niets was minder waar……Ik zat op de universiteit en hoewel veel vakken goed gingen was statistiek een struikelblok. Na veel moeite slaagde ik voor dat vak. De ritalin zorgde er wel voor dat ik mij beter kon concentreren maar als iets mij echt niet interesseerde bleef het een groot probleem. Wat het geval was met vakken zoals statistiek. Ik ging met andere medicijnen experimenteren en dacht bij elk medicijn dat het mijn obstakel zou doen laten verdwijnen. Wat ik toen nog niet wist is dat goede keuzes maken essentieel is om als ADHD’er te slagen.

Vicieuze cirkel van keuzes maken

Ik haalde uiteindelijk mijn diploma en ging werken. Zo ongeduldig als ik was wilde ik meteen aan de slag en begon aan een saaie kantoorbaan bij een verzekeringsmaatschappij. Ik hield dat een tijdje vol maar na een halfjaar werd ik ontslagen. Ik kon het niet meer opbrengen op geestdodend werk te doen. Het lukte mij niet iets doen wat ik niet leuk vond of mijn interesse had. Zelfs al was het alleen maar om de rekeningen te betalen.

Ik belande in andere banen met wisselend succes maar zocht toch elke keer weer “kantoor” banen op. Hierdoor kwam ik ongemerkt in een visuele cirkel terecht. Ik koos elke keer banen waar mijn zwaktes werden uitvergroot zonder dat ik dat door had. Ik bracht mijzelf dus elke keer in een positie dat ik mijzelf tekortdeed en dat gaf mij steeds minder zelfvertrouwen. Wat ik goed kon, presentaties geven, sfeer brengen in een team en creatief denken, waren taken die in mijn banen nauwelijks aanwezig waren. Dit begon mij op te breken. 

Ook op persoonlijk gebied maakte ik elke keer de verkeerde keuzes. Deed 20 dingen tegelijk en had niet de rust om na te denken wat ik nou echt wilde. Iedereen om mij heen ging een huis kopen, trouwen of kreeg kinderen maar ik bleef hangen in een soort van studentenleven. Ik kwam erachter dat zij wel focus hadden en een doel waar ze heen wilde. Inmiddels was ik 36 en had ik een aantal loopbaancoaches versleten. Het roer moest om en ik ging mij verdiepen in ADHD en hoe je ook daarmee een leuk en mooi leven kunt hebben.

Het roer moest dus om

Ik kocht boeken over ADHD en las veel informatie op internet. Ook begon ik podcasts te luisteren en YouTube video’s over ADHD te bekijken. Ik begon mij te realiseren dat als je in een omgeving zit of baan die niet ADHD vriendelijk is, je wel kan proberen je aan te passen maar dat gewoonweg niet lukt. De omgeving wil jou in een hokje stoppen. Iets wat ik ze niet kwalijk kan nemen omdat ze zich niet in een ADHD’er kunnen verplaatsen. Om als ADHD’er succesvol te worden, wat betekent dat je helemaal in je element bent in werk en leven, zal je een ADHD-vriendelijk leven moeten gaan leiden. Positief denken over ADHD is voor mij daarin het kernwoord. Deze zoektocht is nog niet ten einde maar ik neem je graag mee om te proberen een zo positief mogelijk leven te leiden met ADHD.